Pierwszy cykl BEP był ekscytujący w swoim przerażającym aspekcie. Zupełna nowość budząca perwersyjną ciekawość.Wejście w nowy świat. Oczekiwanie i nieoczekiwane wrażenia. Teraz jest inaczej, bo w sumie to wiem co mnie czeka. I to jest słabe, bo wiem, że będzie raczej źle. Za trzy dni znowu zacznie mnie mdlić. W sobotę stracę ochotę na cokolwiek. … [Read more…]
Przyjechałem na odział. Podpięli mnie pod chemię. Usiadłem naprzeciwko telewizora. Koło dziesiątej przyjechali rodzice. Wyszedłem na korytarz, powiedziałam mamie, że nie mam siły nic mówić i że muszę wracać na salę. Rozpłakałem się. Wróciłem i usiadłem znowu naprzeciwko telewizora. I tak siedziałem do końca wlewek, gapiąc się w to co kolega z prawej strony włączał. … [Read more…]
Sobota na oddziale onkologii szpitala Magodent jest miła. Nikogo prawie nie ma, w porównaniu do szalonych dni w ciągu tygodnia, panuje miła cisza, a korytarze są przestronne i zachęcają do spacerów. Także z kroplówką w ręce. Na samej sali do podawania chemii też zupełnie inaczej. Przez ostatnie trzy dni wszystkie fotele były zajęte. Dzisiaj mogę … [Read more…]
Dzisiaj jestem na oddziale później. Tak poradził mi doktor G. i miał rację. Izba przyjęć po ósmej rano jest już mniej oblegana, wenflon został na noc w mojej żyle, więc nie muszę czekać w kolejce do gabinetu zabiegowego na wbicie. W sumie w ogóle chyba mniej czekam, bo już koło 10-tej siedzę wygodnie na „sali … [Read more…]
Bleomycyna. Etopozyd. Cisplatyna. To tacy trzej muszkieterowi chemioterapii! Tylko gdzie jest D’Artagnan? Bleomycyna. Jest fajna, bo nie uszkadza szpiku. Nie wywołuje tez wymiotów. Sprawia, że będziesz miał mniej włosów. Dość dużo jej wlewasz w siebie. Etopozyd. Od niego już trochę chce się rzygać. Szpik też nie jest zadowolony. Błony śluzowe też trochę cierpią. Ale … [Read more…]